สำเพ็งไนท์ - ตลาดสำเพ็ง แฟชั่นเกาหลี เสื้อผ้า รองเท้า กระเป๋า นาฬิกา

วันนี้ผมจะขอรื้อฟื้นความหลังหน่อยครับ เมื่อสมัีย 10 กว่าปีที่แล้ว ผมได้มีโอกาสไปทำงาน ที่ตลาดสำเพ็ง เป็นร้านขายส่งพวกถุงเท้า กางเกงในแห่งหนึ่ง ด้วยความที่ตอนเรียนเกเรมาก โดดเรียนอย่างบ่อยกับเพื่อนอีกคนหนึ่ง เลยต้องมานั่งทำงานที่ตลาดสำเพ็ง อยากจะบอกว่า เงินเดือนน้อยนิดมากครับ รู้สึกตอนนั้นผมจะได้อยู่เดือนละ 3,600 บาทนะ ถ้าจำไม่ผิด เผอิญได้มารู้จักกับคนขายร้านข้างๆ ผมก็ได้สอบถามเค้าว่า ได้เงินเดือนเท่าไหร่ เค้าบอกผมว่า เค้าได้ 2,000 + ที่อยู่อาศัย ผมเลยถามเค้าต่อว่า ถ้ามีบ้านอยู่ล่ะได้เท่าไหร่ เค้าบอกว่า ได้ 2,500 "น้อยมาก จะเอาตังค์ไปทำไรได้" ผมคิดในใจ ขนาดผมว่าผมได้น้อยแล้วนะ เค้ายังได้น้อยกว่าผมอีก ตอนหลังผมก็ได้ตัดสินใจกลับมาเรียนต่อ ตั้งใจจะให้จบตรี ก็ได้ลาออกมาเรียนต่อ ตั้งแต่นั้นมาผมก็ได้ย้ำตัวเองอยู่เสมอว่ายังมีคนที่ด้อยกว่าเราอีกเยอะ ผมพยายามมองคนที่มีโอกาสด้อยกว่าเรา และย้อนกลับมาตัวเราว่า เรามีแค่นี้ก็ดีแค่ไหนแล้ว ดูอย่างเค้าสิไม่มีอะไรเลย เค้ายังมีความสุขกับชีวิตของเค้าได้จวบจนทุกวันนี้